فرایند مفهوم سازی با وابسته های عددی در شعر سبک هندی

مسئله اصلی تحقیق حاضر، معرفی وابسته های عددی به عنوان بخشی از استعاره های مفهومی-هستی شناختی در شعر سبک هندی، به منظور مفهوم سازی های گسترده این نوع شعر است. مفهوم سازی، یکی از رابط های مهم بین ذهن و زبان آدمی در سازوکارهای مهم و پیچیده حیات بشر نظیر شناخت، یادگیری و تعامل با جهان است. نیاز به مفهوم سازی، در برخی ساحه های گفتمانی نظیر مباحث فلسفی و تبیین تجربیات تجریدی، برجسته تر می شود. در میان سبک های دوره ای شعر فارسی، سبک هندی به واسطه پرداخت به تصاویر شهودی پیچیده و بیانات انتزاعی، سبکی شاخص است. برای انجام پژوهش حاضر، از روش توصیفی-تحلیلی، و مطالعات حوزه زبان شناسی شناختی استفاده شده است. ضرورت انجام این تحقیق، در ارائه الگویی از مفهوم سازی در بخشی از ادبیات فارسی است که ویژگی برجسته آن، ورود در حوزه های غامض انتزاعی و تجریدی است. با انجام این پژوهش، به این نتایج دست یافتیم: وابسته های عددی با الگوی «عدد + وابسته: مادی؛ معدود: انتزاعی»، اغلب برای مفهوم سازی امور تجریدی و ذهنی در شعر سبک هندی وارد شده است و با نسبت دادن جسمانیت و کیفیات فیزیکی ماده (وزن، درازا، ارتفاع، زمان و حجم) به امور ذهنی، به عینی تر شدن این مفاهیم کمک می کند؛ بدین دلیل، این گروه از وابسته های عددی را می توان استعاره های هستی شناختی (ظرف، مادی و تشخیص) به شمار آورد.

Keywords:

مفهوم سازی , استعاره های هستی شناختی , طرحواره های ذهنی , وابسته های عددی , شعر سبک هندی