بررسی تاثیر شاخصهای سازگاری اجتماعی در تحکیم بسترهای خانواده با تاکید بر سازگاری رفتاری فرزندان

رفتارهای انسانی که نشات گرفته و عوامل درونی و تربیتی بوده در پیدایش بزهکاری و رفتارهای نابهنجار و آسیب زا و سازگاری یا عدم سازگاری با محیط اجتماعی عوامل پیدایش و زمینه ساز متعددی دارد. آسیب اجتماعی به هر نوع عمل فردی یا جمعی اطلاق می شود که در چارچوب اصول اخلاقی و قواعد عام از مسیر خود منحرف شوده و سایر کنشگران جامعه را تحت تاثیر قرار دهد. موضوع سازگاری اجتماعی باعث تعلق، صمیمیت، یکپارچگی، اجتماعی، دستیابی به حمایت های، اطلاعاتی، عاطفی و ابزاری می شود. خانواده ها که در این شبکه نقش اساسی ایفاء می کند، در افراد خانواده و دیگر اطرافیان و محیط پیرامونی، تعیین کنندگان و تاثیرگذاران بر وضعیت سلامت افراد و بهبود بستر اجتماعی خانواده می شوند. در این مقاله این پرسش که چگونه می توانیم با سازگاری اجتماعی به تحکیم خانواده کمک نماییم و با استفاده از روش های، اسنادی و توصیفی کاربردی به نتایجی دست یافته است. بنابر یافته ها، جامعه سالم و مستحکم جامعه ای است که شاخص های زیر را دارا باشد. لذا پیشنهاد می شود برای جامعه ما این شاخص ها کنترل و هدایت گردد تا آسیب ها کاهش یابد و خانواده از قوام لازم برخوردار شود. می توان به کنترل میزان فقر و رشد آن، کنترل و شاخص گذاری آن و تبعیض جنسی و جنسیتی و الگوهای تربیتی اشاره نمود.

Keywords:

سازگاری , اجتماعی , تحکیم , خانواده , رفتار , بستر خانواده , نهمین همایش ملی پژوهشهای نوین در حوزه زبان و ادبیات ایران