اثربخشی آموزش زوج درمانی هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده در زنان آسیب دیده از خیانت

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش زوج درمانی هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده در زنان آسیب دیده از خیانت انجام شد. پژوهش از حیث هدف از نوع کاربردی و از حیث روش یک پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان آسیب دیده از خیانت و با تجربه خیانت زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک های خدمات روانشناختی منطقه 1 شهر تهران بود. با روش نمونه گیری هدفمند تعداد 30 نفر با تجربه خیانت به عنوان نمونه انتخاب و به صورت انتساب تصادفی در دو گروه 15 نفره (آزمایش وکنترل در هر گروه 15 نفر ) جایگزین شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس ناگویی خلقی تیلور، بگبی و پارکر(1994) و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران در (1983) بود. طرح زوج درمانی هیجان مدار(فرهودی منش،1404) به مدت دو ماه طی 8 جلسه 90 دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) ، برای گروه آزمایش اجرا شد. این طرح آموزشی-درمانی، مبتنی بر پروتکل های زوج درمانی مبتنی بر رویکرد زوج درمانی هیجان مدار (جانسون، 2012) بود. نتایج نشان داد که آموزش زوج درمانی هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده در زنان آسیب دیده از خیانت اثر بخش است (01/0>P). نتایج همچنین نشان داد که آموزش زوج درمانی هیجان مدار بر ابعاد ناگویی هیجانی(دشواری در تشخیص احساسات، دشواری توصیف احساسات و تفکر عینی ) در زنان آسیب دیده از خیانت اثر بخش است (01/0>P). زوج درمانگران می توانند برای حل مشکلات مربوط به ناگویی هیجانی و استرس ادراک شده زنان آسیب دیده از خیانت از این رویکرد استفاده نمایند.

Keywords:

زوج درمانی هیجان مدار , ناگویی هیجانی , استرس ادراک شده , خیانت