ارزیابی روند گسترش شهری قم با استفاده از سنجش از دور و طبقه بندی ماشین بردار پشتیبان

این پژوهش به تحلیل دقیق روند گسترش فیزیکی شهر قم در فاصله سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۰ با استفاده از داده های ماهواره ای سری لندست MTM و OLI و الگوریتم طبقه بندی ماشین بردار پشتیبان میپردازد. هدف اصلی، شناسایی تغییرات مکانی زمانی کاربری اراضی و درک جهت گیری توسعه شهری در بستری داده محور و قابل تعمیم به شهرهای مشابه در اقلیم خشک ایران است. یافتهها نشان میدهند که بیش از ۷/۵ درصد از اراضی بایر و ۵/۱ درصد از پوششهای گیاهی به کاربری ساخته شده و معابر تبدیل شده اند در حالی که احیای فضای سبز تنها در حدود ۴ درصد تحقق یافته است. توسعه فیزیکی شهر در جهات،جنوبی جنوب غربی و شمال غربی متمرکز بوده و جهت شرقی به عنوان محور توسعه آتی بالقوه شناخته میشود. نتایج نشان دهنده ی توسعه ای ناپایدار، مبتنی بر تبدیل فضاهای طبیعی به مصنوع انسانی است که نیازمند بازنگری سیاستهای،شهری بهره گیری از رصد ماهواره ای مستمر و طراحی الگوهای پایدار توسعه فضایی است.

Keywords:

تغییرات کاربری , زمین گسترش فیزیکی , شهر , ماشین بردار پشتیبان , تصاویر ماهواره ای , لندست , آشکارسازی تغییرات