اقدام پژوهی بهبود روش های تدریس/

فرایند آموزش، یک جریان پویا و متاثر از عوامل مختلف شناختی، عاطفی، محیطی و روش شناختی است. یکی از مهم ترین عناصر اثرگذار در این جریان، چگونگی به کارگیری روش های تدریس توسط معلم است. در سال های اخیر با توجه به تغییر سبک های یادگیری، گسترش فناوری، و افزایش نیاز دانش آموزان به درگیری فعالانه در یادگیری، اهمیت بازنگری در شیوه های تدریس بیش از پیش احساس می شود. این اقدام پژوهی با هدف بهبود روش های تدریس در کلاس درس و افزایش میزان مشارکت، انگیزش و یادگیری عمیق دانش آموزان شکل گرفته است.در آغاز کار، مشاهده شد که بخشی از دانش آموزان درگیر یادگیری فعال نبودند و به روش های سنتی مانند سخنرانی یا حفظیات صرف واکنش چندان مثبتی نشان نمی دادند. در نتیجه یادگیری سطحی، کاهش دقت و افت عملکرد تحصیلی در برخی موضوعات دیده می شد. بنابراین، مسئله اصلی این پژوهش یافتن شیوه هایی برای تقویت پویایی کلاس، افزایش درگیری ذهنی دانش آموزان و ارتقای کیفیت یادگیری بود.با اجرای روش های نوین تدریس از جمله یادگیری گروهی، پرسشگری سقراطی، استفاده هدفمند از فناوری آموزشی، پروژه محور کردن برخی فعالیت ها، و طراحی تکالیف خلاقانه، تغییرات مهمی در روند یادگیری ایجاد شد. علاوه بر آن، ایجاد فرصت برای بازتاب فکری دانش آموزان، تقویت ارتباط دوسویه میان معلم و فراگیران، و بازآرایی فضای فیزیکی کلاس نقش قابل توجهی در ارتقای کیفیت تدریس داشت.نتایج نشان داد که دانش آموزان با روش های فعال مشارکتی، توانستند با انگیزه بیشتری در فعالیت ها شرکت کنند، میزان پرسشگری آن ها افزایش یافت، و توانایی تحلیل مطالب در سطح بالاتری بروز کرد. همچنین بررسی بازخوردهای دانش آموزان حاکی از آن بود که استفاده از فناوری و فعالیت های عملی، زمینه ساز درک بهتر و پایدارتر مفاهیم شده است. این اقدام پژوهی ثابت کرد که تحول در روش های تدریس نه تنها سبب افزایش بهره وری آموزشی می شود، بلکه انسجام، نشاط و تعامل مثبت در کلاس را نیز تقویت می کند.

Keywords:

روش های تدریس , یادگیری فعال , اقدام پژوهی , انگیزش تحصیلی , بهبود آموزش , یادگیری مشارکتی , فناوری آموزشی