بررسی تاثیر خلاقیت و نو آوری در آموزش و پرورش معلمان

چکیده: در دنیای متحول و پویای امروز، نظام های آموزشی بیش از هر زمان دیگری نیازمند معلمانی خلاق و نوآور هستند؛ معلمانی که نه تنها انتقال دهنده دانش، بلکه تسهیل گر یادگیری و الهام بخش تغییر در فراگیران باشند. آموزش و پرورش به عنوان زیربنای توسعه پایدار هر جامعه، هنگامی کارآمد و اثرگذار خواهد بود که در بطن آن، روح خلاقیت و نوآوری جریان داشته باشد. در واقع، خلاقیت و نوآوری نه صرفا به عنوان مهارت هایی فردی، بلکه به مثابه ضرورتی راهبردی برای انطباق با تحولات علمی، فناورانه و فرهنگی عصر حاضر تلقی می شوند. از دیدگاه پژوهشگران تعلیم و تربیت، خلاقیت به توانایی تولید ایده های نو و اصیل در جهت حل مسائل آموزشی اشاره دارد، در حالی که نوآوری به فرایند به کارگیری این ایده ها در محیط آموزشی برای بهبود عملکرد، کیفیت یاددهی و یادگیری و ارتقای کارایی سازمانی گفته می شود. در این میان، نقش معلم به عنوان محور اصلی نظام آموزشی، در پرورش خلاقیت دانش آموزان و ایجاد فضای یادگیری پویا انکارناپذیر است. معلمان خلاق قادرند با بهره گیری از روش های نوین تدریس، استفاده موثر از فناوری های آموزشی، و طراحی فعالیت های یادگیری مبتنی بر تجربه و تفکر انتقادی، محیطی یادگیرنده و الهام بخش در کلاس درس ایجاد کنند. از سوی دیگر، توسعه حرفه ای معلمان، انعطاف پذیری در برنامه های درسی و حمایت سازمانی از ایده های نو، از عوامل کلیدی در تقویت خلاقیت و نوآوری در نظام آموزشی به شمار می آیند. چنانچه این مولفه ها در سیاست ها و برنامه های آموزشی نهادینه شوند، می توان انتظار داشت که آموزش و پرورش از حالت سنتی و حافظه محور فاصله گرفته و به سوی سیستمی یادگیرنده، پویا و کارآمد حرکت کند. بر این اساس، پژوهش حاضر درصدد است به بررسی تاثیر خلاقیت و نوآوری در آموزش و پرورش معلمان بپردازد و نقش این دو عامل را در بهبود کیفیت فرآیند تدریس، افزایش انگیزش شغلی و ارتقای اثربخشی آموزشی مورد تحلیل قرار دهد. نتایج چنین بررسی هایی می تواند مبنایی علمی برای تدوین برنامه های آموزشی نوین و سیاست های توسعه معلمان در نظام آموزشی کشور فراهم آورد.