بررسی محیط آموزشی دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران بر اساس پرسشنامه D-RECT در سال ۱۴۰۳

سابقه و هدف: آموزش بالینی به عنوان قلب آموزش پزشکی، نقش اساسی در شکل دهی توانمندی های حرفه ای دانشجویان دارد و مستلزم ارزیابی مستمر و ارتقای کیفیت با توجه به استانداردهای مربوطه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی محیط آموزشی دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران بر اساس پرسشنامه D-RECT، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی، به بررسی محیط آموزشی دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران از اردیبهشت تا اسفند ۱۴۰۳می پردازد. جامعه آماری شامل ۲۰۰ نفر از دستیاران است که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. از ابزار پرسش نامه D-RECT (Dutch Residency Educational Climate Test) استفاده شد. در نهایت تجزیه و تحلیل معنی داری متغیر های کیفی از آزمون معنی داری کای دو و برای تعیین معنی داری متغیرهای کمی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد (۰/۰۵ P <). یافته ها: در حیطه های مختلف آموزشی، نمرات به طور متوسط بین ۷/۹۴ تا ۱۶/۳۳ بود. همچنین، همبستگی مثبت و معنی داری بین همه حیطه ها وجود داشت. بالاترین همبستگی بین نقش استادان و آموزش رسمی بود. میانگین نمره کل پرسشنامه۱۳/۰۷±۶۴/۴۳ بود که به طور متوسط حدود ۷۰ درصد حداکثر نمره قابل کسب پرسشنامه است که نشان دهنده رضایت بالاتر از متوسط شرکت کنندگان از محیط آموزشی است. بالاترین ضریب همبستگی مربوط به همبستگی بین حیطه های نقش استادان و آموزش رسمی بود که ضریب همبستگی ۰/۶۷۰ نشان دهنده ارتباط مثبت معنی داری (۰/۰۰۱>P) این دو حیطه با هم است. استنتاج: دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران از محیط آموزشی خود رضایت بیش از متوسط دارند. همبستگی مثبت بین حیطه های مختلف پرسشنامه، نشان دهنده ارتباط قوی بین آموزش رسمی، نقش استادان و سایر جنبه های محیط آموزشی است. ارزیابی مستمر می تواند به بهبود برنامه های آموزشی و ارتقای کیفیت محیط یادگیری کمک کند.

Keywords:

Clinical education , Clinical learning environment , D-RECT questionnaire , آموزش بالینی , محیط آموزش بالینی , پرسشنامه D-RECT