اثر ۱۲ هفته تمرین شنا بر بیان ژن های مسیر NF-kβ و ژن میتوکندریایی TFAMدر بافت قلبی رت های نر دیابتی شده

سابقه و هدف: دیابت ملیتوس از طریق افزایش بیومارکرهای التهابی موجب بیماری های قلبی عروقی می شود، و ممکن است فعالیت ورزشی بر فاکتورهای التهابی تاثیرگذار باشد، و وضعیت قلبی- عروقی را بهبود بخشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات تمرینات شنا بر بیان ژن های مسیر NF-κB (IL-۱β، TNF-α،IKK-β ) و ژن میتوکندریایی TFAM در بافت قلب رت­های دیابتی نوع دو، انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی– کاربردی، تعداد ۲۱ رت نر (۱۰±۱۶۰ گرم) به طور تصادفی به سه گروه کنترل سالم، کنترل- دیابتی، و دیابتی- تمرین تقسیم شدند. دیابت نوع دو به روش درون صفاقی از استرپتوزوسین (۶۰ میلی گرم/کیلوگرم) القاء گردید. تمرین ورزشی شامل ۱۲ هفته شنا، پنج روز در هر هفته و ۳۰ دقیقه در هر جلسه بود. پس از ۴۸ ساعت از آخرین جلسه تمرین، بافت قلب جدا گردید، و بیان ژن با روش Real time PCR بررسی شد، و داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ به روش تحلیل واریانس یک سویه، تست تعقیبی توکی و سطح معنی داری ۰/۰۵P≤ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دیابت بیان ژن های IL-۱β، TNF-α،IKK-β  را افزایش داد، و پس از مداخله شنای ۱۲هفته ای این مقادیر در مقایسه با گروه کنترل کاهش پیدا کردند. هم چنین دیابت تاثیر معنی داری بر بیان ژن TFAM نداشت، اما اجرای ۱۲هفته تمرین شنا توسط رت های دیابتی ژن TFAM را در مقایسه با گروه کنترل سالم و دیابتی افزایش داد (۰/۰۵P≤ ). استنتاج: به نظر می رسد که بیماری دیابت منجر به افزایش بیان ژن های التهابی در بافت قلب می شود و موجب تخریب عملکرد میتوکندری می گردد. تمرین شنا التهاب را کاهش می دهد، و ممکن است با افزایش بیان ژن TFAM در نهایت عملکرد میتوکندری قلب را در رت های دیابتی بهبود بخشد.

Keywords:

Type ۲ diabetes , swimming training , IKK-β , IL-۱β , TNF-α , TFAM , دیابت نوع دو , تمرین شنا , IL-۱β , TNF-α , TFAM , IKK-β