مطالعات آزمایشگاهی حلقه ی کامپوزیت به عنوان فیوز جاذب انرژی در مهاربندهای هم محور

قاب های مهاربندی شده به دلیل سختی زیاد و سادگی در اجرا، به طور گسترده در ساختمانها به کار گرفته می شوند اما یکی از مشکلات رایج این سیستم، کمبود شکل پذیری آن است. در سالهای اخیر تلاشهای گسترده ای جهت افزایش شکل پذیری سیستم مهاربند همگرا صورت گرفته است و روشهای متعددی ارائه شده است. از جمله این روشها استفاده از اتصال حلقه های فولادی منفرد در داخل عضوهای مهاربندی می باشد. در این پژوهش به منظور ارتقای عملکرد حلقه های فولادی منفرد یک نمونه آزمایشگاهی شامل دو حلقه فولادی متداخل که به وسیله چهار پیچ به یکدیگر متصل شده اند تحت بارگذاری رفت و برگشتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از دو حلقه متداخل منجر به افزایش ظرفیت باربری نمونه، نسبت به نمونه های تک حلقه ای شده است. همچنین اضافه کردن حلقه داخلی به نمونه، با افزایش سختی موجب بهبود پایداری فشاری نمونه شده به گونه ای که ظرفیت فشاری آن ۳۶ درصد بیشتر از ظرفیت کششی به دست آمده است، که نشان دهنده بهبود عملکرد نمونه نسبت به حلقه های منفرد است. یافته های این پژوهش می توانند در توسعه روشهای نوین برای بهبود عملکرد لرزه ای مهاربندها موثر واقع شوند.

Keywords:

حلقه , فولادی , اتلاف انرژی , شکل پذیری , قاب مهاربندی , بار چرخه ای