ارزیابی microRNA-۱۹۷ گردش خون انسان به عنوان یک نشانگر هدف در بیماران مبتلا به اختلال عروق کرونر قلب

زمینه: بیماری شریان کرونر (CAD) به تنگی یا انسداد تمام یا قسمتی از مجرای شریان کرونر به دلیل فرایند آترواسکلروز یا وجود لخته اطلاق می شود.  هدف از این مطالعه بررسی ارتباط miR-۱۹۷ سرم به عنوان یک شاخص تشخیصی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر است. روش کار: دراین مطالعه ۱۰۰ بیمارکه دارای اختلال و تنگی شریان عروق کرونر بودند، انتخاب گردیدند.  استخراج microRNA ها از نمونه پلاسما خون محیطی با استفاده از کیت اختصاصی استخراج microRNAs  انجام گرفت. سپس سنتز cDNA و سطح بیان  miR-۱۹۷ با تکنیک Real Time RT-PCR روش  SYBER Green و snRNA U۶ به عنوان کنترل داخلی انجام گرفت. جهت  تحلیل میزان بیان microRNA  و معنی دار بودن از آزمون t-test استفاده شد و برای تعیین ارتباط بین سطح بیان microRNA ها آزمون ضریب همبستگی پیرسون (Pearson) به کار گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان دهنده وجود ارتباط مثبت بین سطح بیان miR-۱۹۷ دربیماران با اختلالات عروق کرونراست و بیان متوسط از ۱۱/۰ ± ۷۸/۰ در نمونه شاهد به میزان ۷۶/۲ بر اساس شدت درگیری عروق کرونر افزایش یافت. بنابراین بیان نسبی miR-۱۹۷ در گروه بیماران مبتلا به عروق کرونری در مقایسه با کنترل به صورت معنا داری افزایش یافته بود (۰۴/۰>P). نتیجه گیری: احتمالا می توان miR-۱۹۷ را به عنوان یک شاخص عملکرد سلول های اندوتلیال عروق کرونر در نظر گرفت. لذا می توان از این microRNA  به عنوان نشانگر زیستی جهت پیش آگهی شروع اولیه وکنترل درمان اختلالات عروق کرونر استفاده کرد.

Keywords:

MiR-۱۹۷ , Coronary Artery Disease , Real Time RT-PCR , MiR-۱۹۷ , اختلالات عروق کرونر , Real Time RT-PCR , snRNA U۶