بررسی نوآوریهای زبانی در غزلیات حسین منزوی

حسین منزوی یکی از شاعران نوآور معاصر است که با سبک منحصر به فرد خود تحول ژرفی در ساختار غزل فارسی به وجود آورده است. او با بهره گیری از عناصر نو در ساختار شعر، به ویژه نوآوری های زبانی، توانسته است سبکی قابل تشخیص و منحصر به فرد ایجاد کند. زبان به عنوان ابزار بنیادی بیان، رکن اصلی هر دو شعر و نثر محسوب می شود. شعر، به ویژه در شکل معاصر خود، از شکستن از زبان معمول و خراب کردن ساختار منطقی آن به وجود می آید؛ به عبارت دیگر، از طریق شکستن از اصول زبانی، شعر شکل می گیرد و این ویژگی یکی از برجسته ترین ویژگی های زبانی شعر معاصر است. حسین منزوی با تلفیق زبان سنتی و امروزی، استفاده خلاقانه از موسیقی شعر، و خلق تصاویر نو، نقش چشمگیری در تحول غزل امروز داشته است. بررسی زبان در شعر، امکان شناخت بهتر ویژگی های بیانی و محتوایی غزل معاصر را فراهم می سازد. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی، ابعاد مختلف نوآوری زبانی در غزلیات حسین منزوی را بررسی می کند. یافته های این پژوهش می تواند در تحلیل ساختار زبانی شعر معاصر فارسی راهگشا باشد.

Keywords:

حسین منزوی , نوآوری زبانی , غزل معاصر , سبک شعری , زبان