طراحی آموزشی، برنامه ریزی درسی تلفیقی فناوری های آموزشی و محیط های یادگیری

این پژوهش با هدف طراحی و اعتباربخشی الگویی برای محیط یادگیری تلفیقی هوشمند در درس علوم دوره ابتدایی انجام می شود. با وجود تاکید اسناد بالادستی مانند سند تحول بنیادین (۱۳۹۰) و برنامه درسی ملی (۱۳۹۱) بر لزوم ایجاد یادگیری عملی، یکپارچه و دانش آموزمحور، و همچنین گسترش فناوری های نوین آموزشی، شکاف آشکاری بین نظریه و عمل در کلاس های علوم وجود دارد. فقدان یک الگوی عملیاتی بومی که بتواند به طور نظام مند فناوری را در خدمت اهداف تربیتی و محتوای علوم ابتدایی قرار دهد، مسئله اصلی این تحقیق است. روش این پژوهش، ترکیبی (آمیخته) خواهد بود. در فاز کیفی، با استفاده از روش پژوهش کتابخانه ای و تحلیل اسنادی، مبانی نظری از حوزه های برنامه درسی تلفیقی، طراحی آموزشی و یادگیری تلفیقی استخراج و الگوی اولیه طراحی محیط تدوین می شود. اعتبار این الگو از طریق نظرخواهی از متخصصان علوم تربیتی و معلمان مجرب به روش دلفی کسب خواهد شد. در فاز کمی، اثربخشی الگوی نهایی در یک طرح نیمه آزمایشی با گروه های کنترل و آزمایش بر روی نمونه ای از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی آزموده می شود. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد سنجش انگیزش، نگرش به علوم و آزمون های معلم ساخته سطوح بالای شناختی جمع آوری و با روش های آماری مناسب تحلیل خواهند شد. انتظار می رود این پژوهش به تدوین الگویی بومی، معتبر و کاربردی بینجامد که بتواند به عنوان راهنمای عمل برای معلمان، طراحان آموزشی و سیاست گذاران در راستای غنی سازی محیط یادگیری علوم و تحقق اهداف سند تحول بنیادین مورد استفاده قرار گیرد. دستیابی به این الگو گامی در جهت ترویج رویکردی فعال، کاوشگرانه و لذت بخش به آموزش علوم در مدارس ابتدایی کشور است.

Keywords:

محیط یادگیری تلفیقی هوشمند , طراحی آموزشی , برنامه درسی علوم ابتدایی , یادگیری تلفیقی , فناوری های آموزشی.