بررسی الگوی ساختاری اثر امنیت عاطفی کلاس بر خودپنداره تحصیلی و احساس کارآمدی یادگیری در دانش آموزان نسل Z شهرستان گرمسار

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر امنیت عاطفی کلاس بر خودپنداره تحصیلی و احساس کارآمدی یادگیری دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان گرمسار در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ انجام شد. این مطالعه با استفاده از روش توصیفی–همبستگی و رویکرد کمی طراحی گردید و داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد جمع آوری شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر متوسطه اول شهرستان گرمسار بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۳۲۳ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. هدف اصلی پژوهش، بررسی روابط مستقیم و غیرمستقیم میان امنیت عاطفی کلاس، خودپنداره تحصیلی و احساس کارآمدی یادگیری بود تا بتواند الگوی ساختاری این متغیرها را تبیین کند. امنیت عاطفی کلاس به طور مستقیم و معنادار بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان اثر می گذارد. به عبارت دیگر، دانش آموزانی که محیط کلاس خود را امن، حمایتگر و پذیرنده تجربه می کنند، باور مثبت تری نسبت به توانایی های تحصیلی خود دارند و با انگیزه و اعتماد به نفس بیشتری در فعالیت های آموزشی مشارکت می کنند. این یافته نشان می دهد که ایجاد امنیت عاطفی در کلاس، زمینه مناسبی برای بروز توانایی های شناختی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان فراهم می آورد و می تواند به بهبود کیفیت یادگیری و عملکرد تحصیلی آنان کمک کند. خودپنداره تحصیلی نقش میانجی معناداری در رابطه بین امنیت عاطفی کلاس و احساس کارآمدی یادگیری دارد. به بیان دیگر، تجربه محیط کلاس امن و حمایتگر، ابتدا بر باورهای دانش آموزان نسبت به توانایی های خود تاثیر می گذارد و این خودپنداره تحصیلی تقویت شده، احساس کارآمدی یادگیری آنان را افزایش می دهد. این یافته اهمیت طراحی محیط های آموزشی جامع را برجسته می کند، محیط هایی که همزمان به جنبه های عاطفی، شناختی و انگیزشی یادگیری توجه دارند و از طریق تقویت باورهای مثبت دانش آموزان نسبت به خود، اثرات پایدار بر انگیزش و عملکرد تحصیلی آنان ایجاد می کنند.

Keywords:

امنیت عاطفی کلاس , خودپنداره تحصیلی , کارآمدی یادگیری , دانش آموزان نسل Z , شهرستان گرمسار.