تحلیل رفتار امتزاج پذیری گاز در نفت در مخازن دارای گرادیان ترکیبی با عمق

استخراج از مخازن نفت سنگین به دلیل ویژگی های فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد این سیالات، همواره با چالش های فنی و عملیاتی قابل توجهی مواجه بوده است. این مخازن به دلیل ویسکوزیته بالا، چگالی زیاد و ترکیبات پیچیده هیدروکربنی، نیازمند روش های ویژه ازدیاد برداشت می باشند. در این میان، تزریق گاز به عنوان یکی از کارآمدترین روش های بهبود بازیافت نفت شناخته می شود، اما ارزیابی دقیق رفتار امتزاج پذیری گازهای تزریقی در این سیستم ها به دلیل پدیده های پیچیده ای همچون جدایی گرانشی، نفوذ حرارتی و جریان های همرفتی، به ویژه در مخازن با ضخامت زیاد و گرادیان ترکیبی قابل توجه، همواره با ابهامات علمی و عملی همراه بوده است. این پژوهش ضمن بررسی دقت مدل غیرهمدمای ارائه شده توسط فیروزآبادی و همکاران در پیش بینی تغییرات ترکیب سیال با عمق به بررسی تغییرات امتزاج پذیری گاز در مخازن نفت سبک و سنگین دارای گرادیان ترکیبی می پردازد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که دقت مدل غیرهمدما در پیش بینی ترکیب نفت سبک به طور قابل توجهی بیشتر از نفت سنگین است. همچنین، بررسی تغییرات حداقل فشار امتزاج پذیری (MMP) با عمق آشکار ساخت که در مخازن نفت سبک، مقدار MMP برای نیتروژن به مراتب بیشتر از متان است، در حالی که در مخازن نفت سنگین، مقادیر MMP این دو گاز به یکدیگر نزدیک هستند. علاوه بر این، متان به شدت تحت تاثیر شرایط دما و فشار محلی مخزن قرار دارد، به طوری که تغییرات MMP آن با عمق بسیار محسوس است.

Keywords:

امتزاجپذیری گازهای تزریقی , گرادیان ترکیبی , حداقل فشار امتزاج پذیری , نفت سنگین