بررسی تاثیر نگرش بر قصد استفاده از فناوری های هوش مصنوعی: شواهدی از جامعه مهندسان ساختمان استان تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر نگرش مهندسان عضو سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران بر قصد رفتاری آنان برای استفاده از فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی در صنعت ساختمان ایران انجام شد. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی پیمایشی و با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) انجام گردید. جامعه آماری شامل اعضای سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران بود که با روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران، ۱۸۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه محقق ساخته بر مبنای مدل های معتبر پذیرش فناوری گردآوری و با نرم افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی (CFA) روایی و پایایی ابزار را تایید کرد (CFI=۰/۹۶، TLI=۰/۹۵، RMSEA=۰/۰۸۳) و تحلیل مدل ساختاری نشان داد نگرش اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر قصد رفتاری دارد (β=۰/۸۹، t=۵/۷۴، p<۰/۰۵)، به طوری که ۷۹ درصد از واریانس قصد استفاده تبیین شد. این یافته ها با چارچوب نظری مدل های TAM، TPB و UTAUT هم راستاست و بیانگر آن است که در شرایط بومی ایران، نگرش به عنوان قوی ترین عامل روان شناختی در پذیرش فناوری های نوین عمل می کند. بر اساس نتایج، آموزش هدفمند، حمایت سازمانی و فرهنگ سازی فناورانه می تواند نگرش مثبت مهندسان را به رفتار واقعی استفاده از هوش مصنوعی در صنعت ساختمان تبدیل کند و به توسعه اقتصاد دانش بنیان و کاهش وابستگی به نفت یاری رساند.

Keywords:

هوش مصنوعی , نگرش کاربران , قصد رفتاری , پذیرش فناوری , صنعت ساختمان