استراتژی های حفظ و نگهداری نیروی انسانی: تحول پارادایم با هوش مصنوعی در پایش سلامت روان سازمانی

هدف این مقاله، بررسی تحول پارادایم در استراتژی های حفظ و نگهداری نیروی انسانی از طریق ادغام هوش مصنوعی (AI) در پایش و ارتقای سلامت روان سازمانی است. در پارادایم سنتی، تمرکز عمدتا بر روی عوامل ملموس مانند حقوق و مزایا بود، در حالی که پارادایم نوین، سلامت روان را به عنوان محوری ترین عامل در تعهد، بهره وری و ماندگاری کارکنان می داند. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با بررسی منابع کتابخانه ای و مقالات معتبر به روز، به تبیین این موضوع می پردازد که چگونه ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی—از جمله پردازش زبان طبیعی (NLP) برای تحلیل تعاملات، بینایی کامپیوتر برای تشخیص نشانه های غیرکلامی، و الگوریتم های پیش بینیکننده—می توانند به صورت ناشناس، مستمر و عینی، پالس سلامت روان سازمان را اندازه گیری کنند. یافته ها نشان می دهد که این فناوری امکان شناسایی زودهنگام عوامل استرس زا، پیش بینی خطر فرسودگی شغلی و ارائه مداخلات شخصی شده را فراهم می سازد. در عین حال، چالش های مهمی از جمله حریم خصوصی، اخلاق، و 'اثر تماشاچی' مورد بحث قرار گرفته اند. نتیجه گیری اصلی مقاله حاکی از آن است که هوش مصنوعی در حال تبدیل کردن سلامت روان از یک موضوع حاشیه ای و واکنشی به یک شاخص استراتژیک و پیش گیرانه در مدیریت نیروی انسانی است و موفقیت در گرو رویکردی انسان محور و اخلاق مدار است.

Keywords:

حفظ نیروی انسانی , سلامت روان سازمانی , هوش مصنوعی (AI) , تحلیل احساسات , فرسودگی شغلی , اخلاق در هوش مصنوعی , مدیریت منابع انسانی پیشگیرانه