تصمیم گیری استراتژیک در شرایط عدم قطعیت: یک مرور نظام مند بر کاربرد نظریه بازی ها در مدیریت ورود به بازار، رقابت برندها و ریسک رقابتی

هدف این پژوهش، ارائه مرور نظام مند بر کاربرد نظریه بازی ها در تصمیم گیری استراتژیک مدیران در شرایط عدم قطعیت است. با تمرکز بر سه حوزه کلیدی مدیریت بازرگانی یعنی «ورود و خروج از بازار»، «رقابت برندها و وفاداری مصرف کننده» و «مدیریت ریسک رقابتی»، این مطالعه با بهره گیری از پروتکل PRISMA، مقالات خوانده شده در بازه ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵ در پایگاه های Scopus، Web of Science و EBSCO را بررسی کرده است. یافته ها نشان می دهند که بازی های ترتیبی و آپشن های واقعی (Sequential & Real Options Games)، بازی های بیزی و سیگنال دهی، بازی های تکاملی، بازی های استوکستیک و بازی های تکراری با یادگیری، مهم ترین مدل های به کارگرفته شده در دهه اخیر هستند. در حوزه ورود به بازار، مدل های ترکیبی آپشن های بازی برای زمان بندی سرمایه گذاری و پیش دستی رقبا غالب است. در رقابت برندها، بازی های تکاملی و یادگیری محدود برای توضیح تغییر برند و وفاداری مصرف کننده پرکاربردترند. در مدیریت ریسک رقابتی نیز بازی های استوکستیک و بازی های با اطلاعات ناقص برای مدل سازی ریسک های سیاسی، تقاضا و فناوری به کار رفته اند. این مرور شکاف های موجود را شناسایی کرده و چارچوب یکپارچه ای برای تلفیق انواع بازی ها در تصمیم گیری استراتژیک ارائه می دهد. نتایج پژوهش می تواند به مدیران ارشد، مشاوران استراتژی و پژوهشگران حوزه مدیریت بازرگانی در انتخاب مدل مناسب برای مواجهه با عدم قطعیت های رقابتی کمک شایانی کند.

Keywords:

تصمیم گیری استراتژیک , عدم قطعیت , نظریه بازی ها , ورود به بازار , رقابت برندها , مدیریت ریسک رقابتی , بازی های ترتیبی , آپشن های واقعی , بازی های بیزی , مرور نظام مند