الگوی روایت در نقاشی انقلاب اسلامی بر اساس دیدگاه روایی سیمپسون

انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ شمسی تحول سترگی در هنر و نقاشی معاصر ایران به همراه داشت؛ تحولاتی که الگوی روایت تثبیت شده تصویری دهه ۱۳۴۰ شمسی را به کنار زد و الگوی روایت منطبق بر ارزشهای انقلابی و اسلامی را جایگزین کرد. در این پژوهش با بهره گیری از چارچوب نظریه «دیدگاه روایی سیمپسون متشکل از دیدگاه مکانی دیدگاه زمانی و دیدگاه روان شناختی تلاش شده است به شناخت و تحلیل الگوهای روایی در آثار نقاشان انقلاب اسلامی در سالهای پایانی دهه ۱۳۵۰ شمسی پرداخته شود در دیدگاه روایی سیمپسون روایت با استفاده از ابزارهای زبانی تحلیل میشود. این روش را که می توان آن را در مقوله پژوهشهای کیفی متن قرار داد امکان تحلیل زاویه دید را با استفاده از شناسایی نوع راوی و وجه مورد استفاده در اختیار پژوهشگر قرار میدهد بر این اساس پرسش پژوش عبارت است از الگوی روایت در آثار نقاشان انقلاب اسلامی در چارچوب دیدگاه روایی سیمپسون چگونه قابل تبیین است؟ این پژوهش از حیث،هدف بنیادی و در زمره پژوهشهای کیفی و به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شده است. جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و ابزار گردآوری اطلاعات فیش و تجهیزات پویشگری رایانه ای و مشاهده بوده است. جامعه پژوش آثار نقاشان انقلاب اسلامی است که تعداد ۳ اثر از سه هنرمند به روش هدفمند انتخاب شده است. یافته ها و نتایج این پژوهش گویای آن است که، الگوی روایت در آثار نقاشان انقلاب اسلامی دارای تمایز در هر سه دیدگاه مکانی، دیدگاه زمانی و در نهایت دیدگاه روانشناختی است بدین ترتیب الگوی روایت در آثار منتخب این دوره دارای شکست توالی زمان شده و توانایی بروز زمانهای مختلف را در تصویر ممکن ساخته است.

Keywords:

ساختارگرایی , روایت شناسی , الگوی روایت , پیشگامان نقاشی معاصر ایران , دیدگاه روایی سیمپسون