تحلیل نمود هنر اسلامی در یادمانهای شهدا با تکیه بر نظریه نسبیت فرهنگ و هنر

هنر اسلامی به عنوان یک زبان بصری در طول تاریخ تا به امروز نقش مهمی در شکل گیری هویت فرهنگی جوامع ایفا کرده است و نمود آن در یادمانهای انقلابی شهدا متجلی است. این پژوهش بر آن است تا با مراجعه به متون و بررسی یادمانهای انقلابی شهدا به تحلیل نمود هنر اسلامی در آنها پرداخته و رابطه بین فرهنگ و هنر را در پرتو نظریه نسبیت دکتر رضا داوری بررسی کند. پرسش اصلی این تحقیق آن است که هنر به کار رفته در ساخت یادمانهای انقلابی شهدا بر اساس نظریه نسبیت فرهنگ و هنر دکتر داوری چه تاثیری بر فرهنگ و هنر اسلامی دارد؟ یافته های این تحقیق که به روش کیفی و توصیفی-تحلیلی انجام شده است نشان می دهد که چگونه عناصر هنر اسلامی به کار رفته در طراحی آرامگاه شهدا نه تنها به حفظ خاطره آنها کمک می کند بلکه انتقال ارزش های فرهنگی و دینی را نیز ممکن می سازد. با بررسی این یادمانها می توان به درک عمیق تری از نقش هنر در تقویت هویت ملی و مذهبی جامعه دست یافت و به تقدم هنر بر فرهنگ پی برد. باید توجه داشت که هنر جزئی از فرهنگ نیست بلکه هنر مقدم بر فرهنگ است و به استحکام و پایداری فرهنگ کمک می کند. با این حال این تقدم به معنای تقدم غیر زمانی نیست زیرا هنر صورت محضی نیست که مستقل از زمان باشد. در حقیقت هنر بدون ماده فرهنگی پدید نمی آید، همچنین باید دانست که انسان قبل از زبان وجود نداشته است چراکه ادراک و فهم با زبان شکل گرفته است. در نهایت، با بررسی دقیق تر این یادمانها به حق تقدم غیر زمانی هنر نسبت به فرهنگ که در یادمانهای شهدا تجلی یافته است، دست خواهیم یافت.

Keywords:

هنر اسلامی , هویت فرهنگی , دکتر رضا داوری , نظریه نسبیت , یادمان , آرامگاه شهدا