تحلیل نسبت میان خیالی نگاری با مبانی هنر انقلاب اسلامی ایران در آثار نقاشان دهه ۱۳۶۰ خورشیدی

در تعریفی که به صورت غیر رسمی از هنر 'انقلاب' در مجامع فرهنگی و هنری جامعه مطرح میشود میتوان چنین استنباط کرد این هنر شکلی از هنر ایرانی - اسلامی است که تلاش میکند هنجارها و هیجانات ناشی از باورهای نظام حاکم را با زبانی قابل فهم برای مخاطب عام در قالبی متناسب با ساختارهای هنر دوران معاصر ارائه کند. در این میان به نظر میرسد توجه به مبانی و حکمت هنر اسلامی در کنار پشتوانه های فرهنگی- تاریخی و باورهای اجتماعی امکان مواجهه مفهومی تر اثر را نزد مخاطب ایجاد کرده و به مقبولیت آن خواهد افزود. پژوهش تلاش میکند تا نسبت میان داشته های فرهنگی و مولفه های نقاشی بومی سنتی و ایرانی را از منظر هنر خیالی نگاری با مبانی هنری که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران مورد خوانش قرارداده، نقد و به لحاظ ساختاری تحلیل نماید. مهمترین پرسش پژوهش بنیادی حاضر که به لحاظ کیفی و از طریق مطالعات اسنادی و مرور منابع کتابخانه ای به گردآوری داده ها به توصیف و تحلیل نقاشی هنر انقلاب طی ۱۰ سال اول انقلاب تا سال ۱۳۷۰ اقدام خواهد کرد. این است که: نسبت میان مولفه های شکلی و مفهومی هنر انقلاب با مبانی و حکمت هنر اسلامی چیست؟ چه شاخصه های مشترکی میان آرمانهای هنر انقلاب و بنیانهای فکری و شکلی هنر خیالی نگاری قابل تشخیص است؟

Keywords:

هنر ایرانی - اسلامی خیالی , نگاری هنر انقلاب , حسین قوللر آقاسی , حبیب اله صادقی