بررسی مشکلات ساخت و سازهای شهری و ارائه راهکارهای بهبود رشد مسکن

رشد سریع شهرنشینی در ایران طی دهه های اخیر، چالش های گسترده ای در حوزه ساخت وسازهای شهری و تامین مسکن ایجاد کرده است. این چالش ها شامل ضعف در مدیریت زمین شهری، کمبود زیرساخت های مناسب، عدم رعایت اصول ایمنی و استانداردهای مهندسی، و فشارهای اقتصادی بر بازار مسکن می باشد (حبیبی، ۱۳۹۸؛ UN-Habitat, ۲۰۲۰). در شهرهای متوسطی مانند آستانه اشرفیه، مشکلاتی همچون تراکم جمعیت، محدودیت منابع مالی شهرداری ها، و نبود هماهنگی میان نهادهای اجرایی، کیفیت ساخت وساز و روند رشد پایدار مسکن را تحت تاثیر قرار داده است (موسوی، ۱۴۰۰). این پژوهش با هدف بررسی مشکلات ساخت وسازهای شهری و ارائه راهکارهای بهبود رشد مسکن انجام شده است. روش تحقیق مبتنی بر رویکرد توصیفی–تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی است. یافته ها نشان می دهد که مهم ترین مشکلات ساخت وسازهای شهری در ایران شامل ضعف در نظارت و کنترل پروژه ها، عدم انطباق طرح های شهری با نیازهای واقعی جمعیت، و نبود سیاست های حمایتی پایدار در حوزه مسکن می باشد (شکوهی، ۱۳۹۷؛ World Bank, ۲۰۲۱). راهکارهای پیشنهادی شامل تقویت نظام نظارت شهرداری ها، بهره گیری از فناوری های نوین در ساخت وساز، تدوین سیاست های حمایتی برای اقشار کم درآمد، و ارتقای هماهنگی میان دستگاه های اجرایی و بخش خصوصی است. همچنین توجه به اصول توسعه پایدار و برنامه ریزی شهری می تواند زمینه ساز کاهش مشکلات و افزایش کیفیت زندگی شهروندان گردد (Ahmad & Mehmood, ۲۰۱۹). نتیجه گیری کلی پژوهش نشان می دهد که حل مشکلات ساخت وسازهای شهری نیازمند رویکردی جامع، مشارکت همه جانبه ذی نفعان، و توجه به ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی است. این امر نه تنها به بهبود رشد مسکن کمک می کند، بلکه موجب ارتقای کیفیت زندگی شهری و کاهش نابرابری های اجتماعی خواهد شد.

Keywords:

ساخت وساز شهری , رشد مسکن , برنامه ریزی شهری , توسعه پایدار , نظارت شهرداری , مشکلات شهری