سنجش سطح بهره مندی از خدمات شهری با رویکرد عدالت اجتماعی (مورد مطالعه شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد)

فرشته شنبه پور مادوان یکی از مهم ترین پیامدهای رشد سریع شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرها در دهه های اخیر از هم پاشیدگی نظام توزیع مراکز خدماتی شهری است که زمینه ساز نابرابری اجتماعی شهروندان در بهره مندی از این خدمات شده است. هدف اصلی این پژوهش تحلیل فضایی شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ برخورداری از خدمات شهری (خدمات بهداشتی - درمانی و فرهنگی) است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر روش تحلیلی است، در گردآوری داده ها سالنامه آماری ۱۳۹۵ استان کهگیلویه و بویراحمد بهره گرفته شده است، ابتدا برای سنجش شکاف فضایی بین شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد از ۱۲ شاخص خدمات عمومی بهره گیری شده است؛ سپس وضعیت ۸ شهرستان استان به لحاظ برخورداری از خدمات شهری، با استفاده از روش تحلیل رابطه خاکستری ارزیابی شده است. نتایج حاکی از آن است که شهرستان بویر احمد نسبت به سایر شهرستانهای استان وضعیت مطلوب تری دارد، سپس سطح توسعه یافتگی شهرستانهای استان به لحاظ خدمات شهری با استفاده از ضریب ناموزون موریس به چهار سطح توسعه یافته، در حال توسعه، کمتر توسعه یافته و محروم تقسیم شده است و با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (ARC GIS) توزیع آنها نمایش داده شده است. با توجه به نتایج به دست آمده از مدل موریس از کل شهرستانهای استان، شهرستان بویراحمد توسعه یافته، کهگیلویه و گچساران در حال توسعه، دنا و بهمئی کمتر توسعه یافته و سه شهرستان باشت، چرام و لنده محروم هستند. این وضعیت نشان میدهد که میان شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ بهره مندی از خدمات تفاوت وجود دارد و الگوی فضایی حاکم بر سطح استان، الگوی مرکز - پیرامون است.

Keywords:

خدمات شهری عدالت , اجتماعی , تحلیل خاکستری , مدل موریس , کهگیلویه و بویراحمد