کارآمدی ماده ۲۷ اساسنامه رم در تحقق مسئولیت کیفری اتباع دولت های غیرعضو

در چشم انداز حقوق بین الملل، تاسیس دیوان کیفری بین المللی تلاشی برای غلبه بر تنش دیرینه میان حاکمیت دولت ها و آرمان پاسخگویی فردی برای شدیدترین جنایات بود. «ماده ۲۷ اساسنامه رم» با «نفی مصونیت مقامات رسمی»، یک دگرگونی ماهوی در مبارزه با بی کیفری بین المللی ایجاد کرد. پژوهش حاضر با هدف تبیین این «خلاء کارآمدی»، به این پرسش اصلی می پردازد که «موانع ساختاری و سیاسی تا چه حد اثربخشی ماده ۲۷ را در تحقق مسئولیت کیفری این افراد تضعیف کرده اند». یافته های کلیدی پژوهش نشان می دهد که کارآمدی ماده ۲۷ توسط یک زنجیره فرسایشی سه لایه، عملا خنثی می شود. این پژوهش نتیجه می گیرد که آینده مبارزه با مصونیت نه در تقابل، بلکه در «هم افزایی» میان «دیوان» و «محاکم ملی» از طریق «اصل صلاحیت جهانی» نهفته است تا یک چارچوب مکمل پاسخگویی شکل گیرد که هیچ مقامی، فارغ از تابعیت و جایگاه، نتواند از عدالت بگریزد.

Keywords:

ماده ۲۷ اساسنامه رم , مسئولیت کیفری فردی , مصونیت مقامات رسمی , دولت های غیرعضو , صلاحیت جهانی , عدالت گزینشی