نقش معلمان تربیتبدنی در رشد مهارتهای اجتماعی و خودباوری دانشآموزان

هدف از این مقاله بررسی نقش معلمان تربیتبدنی در رشد مهارتهای اجتماعی و تقویت خودباوری دانشآموزان در محیط مدرسه است. تربیتبدنی به عنوان یکی از دروس اساسی برنامه درسی، نقشی فراتر از توسعه تواناییهای جسمانی ایفا میکند و بستری مناسب برای پرورش ابعاد روانی، اجتماعی و شخصیتی دانشآموزان فراهم میسازد. فعالیتهای بدنی و ورزشی، بهویژه زمانی که بهصورت هدفمند و ساختارمند اجرا شوند، فرصتهایی برای تعامل اجتماعی، همکاری گروهی، رعایت قواعد، مدیریت هیجانات و تجربه موفقیتهای فردی و جمعی ایجاد میکنند که همگی در شکلگیری مهارتهای اجتماعی و افزایش خودباوری موثر هستند. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی–تحلیلی و با استفاده از مرور نظاممند منابع علمی فارسی و انگلیسی انجام شده است. در این مطالعه، نقش رفتارهای حرفهای معلمان تربیتبدنی، از جمله شیوههای ارتباطی، نحوه ارائه بازخورد، توجه به تفاوتهای فردی و طراحی فعالیتهای مشارکتی، مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحلیل پژوهشها نشان میدهد که معلمان تربیتبدنی میتوانند از طریق ایجاد محیطی حمایتی، تاکید بر تلاش به جای نتیجه، کاهش ترس از شکست و تقویت مشارکت فعال دانشآموزان، تاثیر معناداری بر رشد مهارتهای اجتماعی و افزایش احساس خودکارآمدی و خودباوری آنان داشته باشند. در پایان، بر ضرورت توجه بیشتر نظام آموزشی به جایگاه تربیتبدنی و توانمندسازی معلمان این حوزه تاکید شده است

Keywords:

تربیتبدنی , مهارتهای اجتماعی , خودباوری , عزتنفس , آموزشوپرورش