پارادوکس تاخیر هستی: جهان، تصویر دیروز

ما معمولا فکر می کنیم جهان را همان طور که «در همین لحظه» هست می بینیم. وقتی به اطراف نگاه می کنیم، تصور می کنیم تصویر دقیقی از اکنون دریافت می کنیم. اما بررسی ساده ی پدیده های طبیعی نشان می دهد که این تصور کاملا درست نیست. نور برای رسیدن به چشم ما زمان نیاز دارد، مغز برای پردازش اطلاعات زمان می خواهد و حتی ساده ترین تجربه های روزمره نیز بدون تاخیر شکل نمی گیرند. این مقاله با زبانی ساده و مثال های ملموس توضیح می دهد که چرا تجربه ی انسان از جهان همیشه با تاخیر همراه است و چگونه آنچه ما «حال» می نامیم، در واقع تصویری اندکی قدیمی از جهان است. این وضعیت با عنوان «پارادوکس تاخیر هستی: جهان، تصویر دیروز» بررسی می شود. اما فراتر از این، مقاله نشان می دهد که این تاخیر صرفا یک نقص یا محدودیت نیست، بلکه شاید دقیقا همان شرط امکان آگاهی، تفکر و ساخت معنا باشد. ما همیشه دیر می رسیم - اما شاید تنها به این دلیل می توانیم فکر کنیم که دیر رسیده ایم.

Keywords:

تاخیر , ادراک زمان , نور , مغز , اکنون ,