نقش سازمان های بین المللی در تهدید و بازتعریف حاکمیت دولت ها در حقوق بین الملل عمومی و محاسبه

زمینه این پژوهش، تحولات بنیادین در نظام بین المللی معاصر و افزایش نفوذ بازیگران غیردولتی، به ویژه سازمان های بین المللی، بر مفهوم سنتی حاکمیت دولت ها است. هدف اصلی این مقاله، تحلیل چگونگی تاثیرگذاری این سازمان ها بر حدود و ثغور حاکمیت دولت ها در چارچوب حقوق بین الملل عمومی و ارائه چارچوبی برای فهم این تعامل پیچیده در عصر جهانی شدن است. روش پژوهش اتخاذ شده، توصیفی-تحلیلی بوده و مبتنی بر مطالعه اسناد و منابع کتابخانه ای معتبر در حوزه حقوق بین الملل عمومی، نظریات روابط بین الملل و اسناد بالادستی سازمان های بین المللی است. یافته های پژوهش نشان می دهد که سازمان های بین المللی از طریق مکانیسم های نظارتی، ایجاد هنجارهای نوین، و دخالت در امور داخلی دولت ها (تحت لوای همکاری های چندجانبه)، به طور فزاینده ای بر انحصار قدرت دولت ها خدشه وارد کرده اند. این تاثیرگذاری منجر به بازتعریف حاکمیت از یک مفهوم مطلق و انحصاری به یک مفهوم مشروط و اشتراکی شده است. نتیجه گیری می شود که حاکمیت دولت ها در پرتو همکاری های بین المللی به سمت نوعی «حاکمیت مشارکتی» یا «حاکمیت منوط به مسئولیت» گرایش یافته است، که نیازمند تبیین دقیق تر مرزهای حقوقی آن در ادبیات حقوق بین الملل است.

Keywords:

حاکمیت دولت ها , سازمان های بین المللی , حقوق بین الملل عمومی , نظم بین المللی , جهانی شدن