نقش استراتژیک هوش مصنوعی در تحول پارادایم مدیریت شهری و ارتقاء پایداری رویکردی جامع تحلیلی و آینده نگر

با تشدید چالش های شهرنشینی در قرن بیست و یکم از رشد فزاینده جمعیت و پیچیدگی های لجستیکی گرفته تا بحران های زیست محیطی و نیاز به حکمرانی مشارکتی، شهرهای معاصر در آستانه یک تحول پارادایمی قرار گرفته اند. در این میان هوش مصنوعی (AI) نه تنها به عنوان یک فناوری توانمندساز بلکه به مثابه یک کاتالیزور استراتژیک برای بازاندیشی در مدل های سنتی مدیریت شهری، تسهیل گذار به شهرهای هوشمند پایدار و افزایش تاب آوری شهری ظهور کرده است. این مقاله با اتخاذ یک رویکرد تحلیلی و میان رشته ای به واکاوی عمیق پتانسیل های دگرگون ساز هوش مصنوعی در ابعاد مختلف مدیریت شهری می پردازد. تمرکز اصلی بر قابلیت های AI در پردازش و استخراج بینش از داده های کلان شهری، بهینه سازی فرآیندهای پیچیده، ارتقاء تصمیم گیری مبتنی بر شواهد و فراهم آوردن بستری برای مشارکت فعال تر شهروندان است. از مدیریت هوشمندانه حمل و نقل و انرژی گرفته تا ارتقاء امنیت عمومی و بهینه سازی زیرساخت ها، مصادیق عملی و مطالعات موردی از تجربیات پیشرو جهانی برای تبیین کاربردها ارائه می گردد. همچنین این پژوهش به صورت موشکافانه به چالش های چندوجهی پیاده سازی هوش مصنوعی شامل ملاحظات اخلاقی (نظیر حریم خصوصی و سوگیری الگوریتمی)، الزامات حکمرانی (شفافیت و مسئولیت پذیری) و موانع فنی اقتصادی (کیفیت داده و سرمایه گذاری) می پردازد. در نهایت با ارائه یک چشم انداز آینده نگر و توصیه های سیاستی برای سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری، این مقاله تلاشی است برای فراهم آوردن یک چارچوب جامع نظری و عملی به منظور هدایت شهرهای آینده به سوی پایداری، کارایی و زیست پذیری بالاتر در عصر هوش مصنوعی.

Keywords:

هوش مصنوعی , مدیریت شهری , شهر هوشمند , خدمات شهری , تحول دیجیتال