اوضع اقتصادی ایران عصر صفوی از نگاه سیاحان خارجی

دوره صفوی (۹۰۷-۱۱۳۵ ه.ق) یکی از مهم ترین مقاطع تاریخی ایران از منظر اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است. این پژوهش با تکیه بر روایت های سیاحان، تصویری دقیق از پویایی های اقتصادی ایران صفوی ارائه می دهد و بر اهمیت منابع خارجی در بازسازی تاریخ اقتصادی ایران تاکید دارد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل اوضاع اقتصادی ایران عصر صفوی از دیدگاه سیاحان خارجی انجام شده است. مطالعه با روش تاریخی و تحلیل محتوای کیفی، با استفاده از منابع کتابخانه ای گزارش های سیاحان سفرنامه نویس خارجی را بررسی کرده است که با سفر به ایران صفوی، مشاهدات دقیقی از ساختار اقتصادی، تجارت، کشاورزی، صنایع دستی و نظام مالیاتی ارائه کرده اند. یافته ها نشان می دهد اقتصاد ایران در این دوره، به ویژه در زمان شاه عباس اول، از طریق تجارت ابریشم، توسعه زیرساخت های تجاری مانند کاروانسراها و بازارها، و موقعیت جغرافیایی استراتژیک ایران در مسیرهای تجاری بین الملل به رونق رسید؛ با این حال، چالش هایی نظیر اشتغال به همسایگان(دشمن)، نظام مالیاتی متمرکز و در اوخر ناکارآمد و سوءمدیریت در اواخر دوره، به تضعیف اقتصاد منجر شد. نتایج این مطالعه می تواند به درک عمیق تر تحولات اقتصادی و تجاری ایران در دوره صفوی کمک کند و تصویری جامع از نقاط قوت و ضعف اقتصاد ایران صفوی ارائه می دهد و نقش گزارش های خارجی در درک بهتر تاریخ اقتصادی ایران را برجسته می سازد.

Keywords:

اقتصاد , تجارت , صفویه , سفرنامه