مقایسه ارزشیابی توصیفی با ارزشیابی سنتی در ارتقای یادگیری دانش آموزان ابتدایی

ارزشیابی تحصیلی یکی از ارکان مهم فرایند یاددهی و یادگیری است که نقش تعیین کننده ای در رشد تحصیلی و شخصیتی دانش آموزان دارد. در نظام آموزشی ایران، دو الگوی عمده برای سنجش پیشرفت تحصیلی به کار می رود: ارزشیابی سنتی و ارزشیابی توصیفی. ارزشیابی سنتی با تکیه بر نمره و آزمون های کمی، بیشتر بر نتیجه ی یادگیری تمرکز دارد؛ در حالی که ارزشیابی توصیفی، فرایند یادگیری را محور قرار داده و به جای عدد، از توصیف پیشرفت و بازخوردهای سازنده استفاده می کند. هدف این مقاله، مقایسه ی این دو شیوه و بررسی نقش ارزشیابی توصیفی در ارتقای یادگیری دانش آموزان ابتدایی است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که ارزشیابی توصیفی باعث افزایش انگیزه، اعتمادبه نفس و یادگیری عمیق تر در دانش آموزان می شود، هرچند اجرای آن با چالش هایی همچون کمبود آگاهی معلمان و محدودیت زمان همراه است. در نهایت، پیشنهادهایی برای بهبود اجرای این شیوه در مدارس ابتدایی ارائه شده است.

Keywords:

ارزشیابی توصیفی , ارزشیابی سنتی , یادگیری دانش آموزان ابتدایی , بازخورد آموزشی , انگیزش تحصیلی