نقش تعامل سیستم عصبی خودکار (ANS) و نظریه پلی واگال در درمان تروما: مرور نظام مند جدیدترین پروتکل های درمانی ۲۰۱۹–۲۰۲۵

هدف این مطالعه مرور نظام مند مطالعات تاثیر نقش تعلمل سیستم عصبی خودکار و نظریه پلی واگال در درمان تروما مرور نظام مند جدیدترین پروتکل های درمانی سال های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۵ است. در این تحقیق، به تحلیل و مقایسه نتایج ۴۰ مطالعه پیشین پرداخته شد. یافته ها نشان می دهند که با افزایش شیوع اختلالات ناشی از تروما، نیاز به روش های درمانی نوین و موثر بیش از پیش احساس می شود. این مقاله به بررسی نقش تعامل سیستم عصبی خودکار (ANS) و نظریه پلی واگال در درمان تروما پرداخته و جدیدترین پروتکل های درمانی بین سال های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۵ را مرور می کند. این مرور نظام مند با تحلیل مقالات منتشر شده در پایگاه های داده معتبر علمی صورت گرفته و اطلاعات مربوط به عملکرد سیستم عصبی خودکار در فرآیندهای روان درمانی جمع آوری شده است. نتایج نشان می دهد که توجه به ارتباط میان عملکرد فیزیولوژیک ANS و درمان های تروما، به ویژه در تنظیم شاخه های سمپاتیک و پاراسمپاتیک، موجب بهبود احساس ایمنی بدنی و افزایش ظرفیت خودتنظیمی می شود. فعال سازی مسیر واگ بطنی از طریق تکنیک هایی نظیر درمان متمرکز بر بدن و تمرین های تنظیم هیجان، به طور معناداری علائم اضطراب و افسردگی را کاهش می دهد. همچنین، پروتکل های مبتنی بر نظریه پلی واگال در مقایسه با درمان های سنتی شناختی–رفتاری در ایجاد احساس امنیت موثرتر بوده اند. این مرور نشان می دهد که یکپارچه سازی رویکردهای بدنی با مداخلات روان شناختی، به بازسازی پیوند بین سیستم عصبی و تجربه هیجانی کمک کرده و کارایی درمان های تروما را افزایش می دهد. درک بهتر از تعامل ANS و بهره گیری از نظریه پلی واگال می تواند به توسعه مسیرهای نوینی برای درمان اختلالات ناشی از تروما منجر شود.

Keywords:

سیستم عصبی خودکار , نظریه پلی واگال , تروما , پروتکل های درمانی