اثربخشی رویکرد تصویر سازی ارتباطی بر کاهش تعارضات زوجی و افزایش همدلی زوجین دارای مشکلات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رویکرد تصویرسازی ارتباطی بر کاهش تعارضات زوجی و افزایش همدلی در زوجین دارای مشکلات زناشویی انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کرج بود که از میان آنان ۲۰ زوج به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ زوج) و کنترل (۱۰ زوج) گمارده شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تعارض زناشویی (MCQ) و پرسشنامه همدلی جولیف و فارینگتون (۲۰۰۶) بود. مداخله در گروه آزمایش طی جلسات آموزشی مبتنی بر اصول تصویرسازی ارتباطی اجرا شد، درحالی که گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که رویکرد تصویرسازی ارتباطی به طور معناداری موجب کاهش تعارضات زوجی دارای مشکلات زناشویی شده است(P≤۰/۰۵). همچنین نتایج تحقیقی حاکی از آن است که رویکرد تصویر سازی ارتباطی موجب افزایش همدلی زوجین دارای مشکلات زناشویی شده است(P≤۰/۰۱). در نتیجه می توان گفت رویکرد تصویرسازی ارتباطی می تواند به عنوان روشی موثر در بهبود کیفیت روابط زوجین ناسازگار مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

تصویر سازی ارتباطی , تعارضات زوجی , همدلی زوجین