تلفیق فناوری در برنامه ریزی درسی: رویکردها، چالش ها و چشم اندازهای آینده

در دهه های اخیر، گسترش فناوری های نوین آموزشی، نظام های آموزشی جهان را با تحولی بنیادین در طراحی و اجرای برنامه های درسی مواجه کرده است. تلفیق فناوری در برنامه ریزی درسی نه تنها به عنوان ابزاری برای بهبود فرایند یاددهی–یادگیری مطرح است، بلکه به مثابه رویکردی راهبردی در تحول نظام آموزشی و توسعه مهارت های قرن بیست ویکم شناخته می شود. این مقاله با رویکردی نظری–مروری به بررسی ادبیات علمی و دیدگاه های پژوهشگران درباره مفهوم تلفیق فناوری در برنامه ریزی درسی، مدل ها و رویکردهای مطرح در این حوزه، و چالش های اجرایی آن می پردازد. نتایج مرور مطالعات نشان می دهد که موفقیت در تلفیق فناوری مستلزم هم سویی میان اهداف برنامه درسی، توانمندی معلمان، زیرساخت های فناورانه و فرهنگ سازمانی آموزش است. در پایان، چشم اندازهای آینده در زمینه بهره گیری از فناوری های نوین در طراحی برنامه های درسی مورد بحث قرار گرفته و پیشنهادهایی برای سیاست گذاران آموزشی ارائه شده است.

Keywords:

برنامه ریزی درسی , فناوری آموزشی , تلفیق فناوری , یادگیری الکترونیکی , تحول آموزشی