بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار (EFT)بر کاهش علائم پارانوئید وبهبود عملکرد زناشویی در زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار (EFT) بر کاهش علائم پارانوئید و بهبود عملکرد زناشویی در زوج های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود. این مطالعه با طرح نیمه آزمایشی و پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری دوماهه انجام شد. جامعه آماری شامل تمام زوج های مراجعه کننده در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ بود که از میان آن ها ۳۰ زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ زوج) و کنترل (۱۵ زوج) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس پارانویا (زیرمقیاس SCL-۹۰-R) و پرسشنامه عملکرد زناشویی ENRICH بود که پایایی آن ها در نمونه حاضر به ترتیب ۰.۸۱ و ۰.۸۸ محاسبه شد. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر اساس پروتکل استاندارد جانسون تحت درمان هیجان مدار قرار گرفتند، درحالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد درمان هیجان مدار موجب کاهش معنادار علائم پارانوئید و بهبود قابل توجه عملکرد زناشویی در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل شد (p < ۰.۰۵). همچنین یافته های مرحله پیگیری دوماهه نشان داد که اثربخشی درمان در هر دو متغیر پایدار مانده است. بر اساس نتایج، درمان هیجان مدار می تواند رویکردی موثر برای ارتقای سلامت روان و بهبود تعاملات زوجین، به ویژه در زوج هایی با نشانه های پارانویا، باشد.

Keywords:

درمان هیجان مدار (EFT) , اختلال شخصیت پارانوئید , عملکرد زناشویی , زوج درمانی , دلبستگی