بررسی نقش برنامه ریزی راهبردی در مدارس در افزایش بهره وری آموزشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش برنامه ریزی راهبردی در افزایش بهره وری آموزشی مدارس است. در سال های اخیر، تغییرات سریع اجتماعی و آموزشی، ضرورت اتخاذ رویکردی آینده نگر و هدفمند در مدیریت مدارس را دوچندان کرده است. برنامه ریزی راهبردی به عنوان یکی از ابزارهای نوین مدیریت آموزشی، مدیران را قادر می سازد تا با شناسایی وضعیت موجود، تحلیل نقاط قوت و ضعف و تعیین اهداف بلندمدت، مسیر حرکت سازمان آموزشی را در جهت بهبود کیفیت و اثربخشی مشخص کنند. نتایج نشان می دهد که به کارگیری برنامه ریزی راهبردی موجب افزایش هماهنگی میان اهداف و فعالیت ها، ارتقای انگیزش و مشارکت کارکنان، بهبود تصمیم گیری مدیریتی، استفاده بهینه از منابع و در نهایت، افزایش بهره وری آموزشی می شود. همچنین، مدارس دارای برنامه ریزی راهبردی از نظر شاخص های عملکردی همچون پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، رضایت معلمان و کارایی سازمانی عملکرد بهتری دارند. در عین حال، چالش هایی نظیر کمبود دانش مدیریتی، ضعف در تحلیل محیطی و نبود فرهنگ راهبردی مانع اجرای کامل این رویکرد در مدارس ایران است. در پایان، بر ضرورت آموزش مدیران، تدوین الگوی بومی برنامه ریزی راهبردی و استفاده از فناوری های مدیریتی برای پایش و ارزیابی مستمر تاکید می شود.

Keywords:

برنامه ریزی راهبردی , مدیریت آموزشی , بهره وری آموزشی , مدارس , کیفیت آموزش