مرور نظام مند تحقیقات آموزش معکوس در ایران تحلیل صوری و محتوایی پژوهشهای علمی (۱۳۹۵-۱۴۰۲)

در سالهای اخیر آموزش معکوس به عنوان یکی از نوآورانه ترین رویکردهای آموزشی در نظامهای یاددهی-یادگیری مطرح شده است. پژوهش حاضر با هدف مرور نظام مند مطالعات علمی انجام شده در زمینه آموزش معکوس در ایران طی بازه زمانی ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۲ به تحلیل ویژگیهای صوری و محتوایی ۵۲ مقاله علمی پژوهشی پرداخته است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیل مضمون، به بررسی مولفه هایی نظیر توزیع، زمانی مجلات منتشر کننده، پراکنش جغرافیایی، مشخصات نویسندگان، روش تحقیق، ابزار گردآوری داده و واحدهای مشاهده پرداخته و سپس محتوای مقالات را در چارچوب نظریه کنش پارسونز طبقه بندی کرده است. یافته ها نشان داد که بیشترین تمرکز مقالات بر روشهای کمی و جمعیتهای دانش آموزی بوده و رویکردهای کیفی، جوامع متنوع و ابعاد فرهنگی اجتماعی آموزش معکوس کمتر مورد توجه قرار گرفته اند در پایان شکافهای پژوهشی موجود استخراج و مسیرهایی برای پژوهشهای آینده پیشنهاد شده. این نتایج میتواند به هدفمندتر شدن پژوهشها و سیاست گذاریهای آموزشی در زمینه بهره گیری از آموزش معکوس کمک نماید.

Keywords:

آموزش معکوس , پارسونز , پژوهشهای آموزشی , تحلیل مضمون , مرور نظام مند