اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری و ارتباط با همسالان در دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی

مدارس شبانه روزی به عنوان یکی از بسترهای مهم آموزشی نقش ویژه ای در رشد علمی و اجتماعی دانش آموزان ایفا می کنند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری و ارتباط با همسالان در دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی شهر اراک انجام شد. این یک پژوهش کاربردی با طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مدارس شبانه روزی شهر اراک در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ (۳۴۳ نفر) بود. تعداد ۳۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد (هر گروه ۱۸ نفر) جایگزین گردیدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سازگاری سینها و ساینگ (۱۹۹۳) و پرسشنامه ارتباط با همسالان سعدی پور (۱۳۹۶) بود. مداخله شامل آموزش مهارتهای زندگی اصلی در قالب هشت جلسه کارگاهی دو ساعته برای گروه آزمایش بود، در حالی که گروه شاهد هیچ آموزشی دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی تاثیر معناداری بر افزایش سازگاری (۰.۰۰۱ > p؛ ۴۹.۸۳۳=F) و بهبود ارتباط با همسالان (۰.۰۰۱&F۴۵۷.۶۴۰ > p) دارد. نتایج نشان داد میانگین نمرات پس آزمون در هر دو متغیر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر است که این امر بیانگر اثربخشی بالای برنامه مداخله ای بر ابعاد روانی-اجتماعی دانش آموزان است. با توجه به یافته ها آموزش مهارتهای زندگی می تواند به عنوان یک رویکرد موثر در ارتقاء سازگاری روانی و بهبود روابط اجتماعی دانش آموزان شبانه روزی به ویژه در محیطهای جمعی مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

آموزش مهارتهای زندگی , ارتباط با همسالان , دانش آموزان شبانه روزی , سازگاری اجتماعی