پیش بینی گرایش به خودزنی بر اساس هیجان خواهی رابطه والد-فرزند و احساس تنهایی در دختران نوجوان

هدف پژوهش حاضر، بررسی و پیشبینی گرایش به خودزنی بر اساس هیجان خواهی رابطه والد فرزند و احساس تنهایی در بین دختران نوجوان بود. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که سابقه خودزنی داشتند. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای انجام شد و ۳۷۸ نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس هیجان خواهی زاکرمن، مقیاس احساس تنهایی UCLA و پرسشنامه رابطه والد-فرزند فاین بود. داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه به روش گام به گام تحلیل شد. یافته ها نشان داد که هر سه متغیر پیشبین هیجان خواهی، احساس تنهایی و رابطه والد فرزند قادر به پیشبینی معنادار گرایش به خودزنی هستند. نتایج بر اهمیت نقش عوامل روان شناختی و خانوادگی در مداخلات پیشگیرانه و درمانی برای کاهش رفتارهای خودآسیب رسان تاکید دارند.

Keywords:

خود آسیب , هیجان خواهی , رابطه والد فرزند , احساس تنهایی , نوجوانان