اثربخشی بازی درمانی گروهی بر پرخاشگری دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر به دلیل محدودیتهای شناختی در یادگیری مهارتهای تحصیلی، اجتماعی و روزمره با چالشهایی مواجه هستند. این کودکان معمولا در پردازش اطلاعات، کنترل هیجانات و برقراری ارتباط موثر دچار ضعف اند که می تواند به بروز رفتارهای ناسازگارانه ای چون پرخاشگری منجر شود. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی گروهی بر پرخاشگری دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه کودکان با کم توانی ذهنی آموزش پذیر در مدارس شهر قم در سال ۱۴۰۳ بودند که از میان آنان ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۲ هفته دو جلسه در هفته تحت مداخله با بازی درمانی گروهی قرار گرفتند؛ در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. شرکت کنندگان در پژوهش به مقیاس پرخاشگری کودکان کم توان ذهنی پاسخ دادند. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش بازی درمانی گروهی به طور معناداری منجر به کاهش پرخاشگری در گروه آزمایش می شود (p < ۰.۰۱). بر اساس نتایج توصیه می گردد که مشاوران و روانشناسان مدارس برای بهبود پرخاشگری در دانش آموزان کم توان ذهنی از روش مداخله بازی درمانی گروهی در کنار سایر روش ها استفاده نمایند.

Keywords:

بازی درمانی , گروهی , پرخاشگری , کم توان ذهنی آموزش پذیر