اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر تعاملات بین فردی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دوره ابتدایی پایه پنجم و ششم شهر اراک مبتلا به اختلالات یادگیری

هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر تعاملات بین فردی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر پایه های پنجم و ششم ابتدایی شهر اراک مبتلا به اختلالات یادگیری بود. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه گواه است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر پایههای پنجم و ششم ابتدایی مبتلا به اختلالات یادگیری در شهر اراک بود که از میان آنها ۳۰ نفر به صورت هدفمند انتخاب و به طور مساوی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه یک ساعته، هفتگی آموزش مهارتهای اجتماعی دریافت کرد در حالی که گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از پرسشنامه مهارتهای ارتباطی بین فردی ماتسون (۱۹۸۳) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) جمع آوری و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ تحلیل شد. در بخش آمار توصیفی از شاخصهای مرکزی (میانگین، میانه و پراکندگی انحراف معیار) و در بخش آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس و واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی تاثیر قابل توجهی بر تعاملات بین فردی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته است. این مداخله توانسته است بخش قابل توجهی از تغییرات در تعاملات بین فردی و عملکرد تحصیلی را توضیح دهد. بنابراین فرضیه اصلی و فرضیههای فرعی تایید شدند و آموزش مهارتهای اجتماعی به عنوان روشی موثر برای بهبود تعاملات بین فردی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری پیشنهاد میشود.

Keywords:

مهارتهای اجتماعی , تعاملات بین فردی , عملکرد تحصیلی , اختلالات یادگیری