پیش بینی سخت کوشی بر اساس سبکهای دلبستگی و خودکارآمدی با میانجی گری تنظیم هیجان در دانش آموزان دختر متوسطه اول

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبکهای دلبستگی و خودکارآمدی در پیشبینی سخت کوشی با میانجی گری تنظیم هیجان در دانش آموزان دختر متوسطه اول بود. پژوهش حاضر به روش توصیفی-همبستگی و با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر محلات در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. نمونه ای به حجم ۱۰۸ نفر با روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲)، سبکهای دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷)، سخت کوشی داکورث (۲۰۰۷) و تنظیم هیجان گروس و جان (۲۰۰۳) بود. داده ها با همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد خودکارآمدی رابطه مثبت معناداری با سخت کوشی دارد، در حالی که سبکهای دلبستگی اضطرابی و اجتنابی رابطه منفی معناداری با سخت کوشی داشتند. سبک دلبستگی ایمن نیز رابطه مثبت با سخت کوشی نشان داد همچنین تنظیم هیجان نقش میانجی نسبی در روابط بین متغیرها و سخت کوشی ایفا کرد. این یافته ها بیانگر اهمیت تقویت خودکارآمدی ارتقای مهارتهای تنظیم هیجان و ایجاد دلبستگی ایمن برای بهبود پشتکار تحصیلی و سلامت روان نوجوانان است.

Keywords:

سخت کوشی , سبکهای دلبستگی , خودکارآمدی , تنظیم هیجان , نوجوانان