تدوین مدل علی رابطه آشفتگی روانشناختی با استرس پرستاری با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی در پرستاران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا

هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل علی رابطه آشفتگی روانشناختی با استرس پرستاری با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی در پرستاران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا بود. پژوهش به روش توصیفی-همبستگی و با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل ۷۹۸ نفر پرستاران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا در بیمارستانهای امام، رضا، قائم، رضوی، فارابی، خاتم الانبیا و هفده شهریور بود و ۲۶۸ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه های آشفتگی روانشناختی ماسون و همکاران، انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (CFI)، استرس پرستاری گری-تافت و اندرسون (ENSS) و پرسشنامه بازنگری شده فارسی سندرم فیبرومیالژیا (FIQR) بود. نتایج نشان داد که آشفتگی روانشناختی تاثیر مثبت و معناداری بر استرس پرستاری دارند. همچنین، انعطاف پذیری شناختی نقش میانجیگری معناداری در رابطه مذکور ایفا کرد. مدل نهایی از برازش مناسب برخوردار بود و توانست بخش قابل توجهی از واریانس استرس پرستاری را تبیین کند. یافته ها بر اهمیت مداخله در متغیرهای روانشناختی جهت بهبود تاب آوری و کاهش فشار روانی پرستاران مبتلا به بیماری های مزمن تاکید دارند. این پژوهش می تواند راهنمایی برای طراحی برنامه های مداخله ای در محیط های درمانی باشد.

Keywords:

آشفتگی روانشناختی , استرس , پرستاری , انعطاف پذیری , شناختی , سندرم فیبرومیالژیا