پیش بینی اهمال کاری بر اساس تفکر خودارزیابانه منفی با نقش میانجی باورهای فراشناخت در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر اراک

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اهمال کاری بر اساس تفکر خودارزیابانه منفی با نقش میانجی باورهای فراشناختی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر اراک در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ انجام شد. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده ها میدانی و مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای و توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر اراک با تعداد ۱۷۸۳ نفر که بر اساس فرمول کوکران تعداد ۳۱۶ نفر به عنوان حجم نمونه تعیین و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند ابزار گردآوری دادهها سه پرسشنامه استاندارد اهمال کاری تحصیلی (سولومون و راثبلوم ۱۹۸۴)، تفکر خودارزیابانه منفی (جاج (۲۰۰۳) و باورهای فراشناختی ولز (۲۰۰۴) استفاده گردید. پایایی ابزارها با ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ۰.۹۲، ۰.۸۲ و ۰.۸۱ به دست آمد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و Smart PLS انجام شد. در سطح توصیفی از میانگین انحراف معیار چولگی و کشیدگی و در سطح استنباطی از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، معادلات ساختاری، تحلیل مسیر و آزمون سوبل برای بررسی نقش میانجی استفاده شد. نتایج سنجش دادههای تحقیق نشان داد تفکر خودارزیابانه منفی پیش بینی کننده معناداری برای اهمال کاری تحصیلی است (۰.۸۵۷=B) و باورهای فراشناخت نقش میانجی جزئی در این رابطه ایفا می کند. یافته ها بر اهمیت تقویت مولفههای شناختی و فراشناختی جهت کاهش اهمال کاری تحصیلی در دوره نوجوانی تاکید دارند.

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , تفکر خودارزیابانه منفی , باورهای فراشناخت