اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر شفقت بر تاب آوری و دشواری های تنظیم هیجانی

جانبازان مرضیه میرزاخانی (کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشکده علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، ایران (Mrzmahya ۷۰۰@gmail.com) سمیه نوروزی شهرجردی (گروه روان شناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی اراک، ایران هدف پژوهش تعیین اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر شفقت بر تاب آوری- و دشواریهای تنظیم هیجانی جانبازان بود. پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون دو گروهی میباشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه جانبازان شهر اراک در سال ۱۴۰۲ تشکیل میدهند. در پژوهش حاضر ۲۸ جانباز با استفاده از روش غیر تصادفی هدفمند گزینش و سپس به روش تصادفی ۱۴ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۱۴ نفر دیگر به عنوان گروه گواه گمارش شدند گروه آزمایش در ۸ جلسه درمان گروهی مبتنی بر شفقت شرکت کردند در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ای- دریافت نکردند در این پژوهش از پرسشنامه های تاب آوری و دشواریهای تنظیم هیجانی استفاده شد. داده های جمع آوری- شده با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل شدند نتایج نشان میدهد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشته است و درمان گروهی مبتنی بر شفقت به طور معنی داری- موجب بهبود پذیرش بی قید وشرط خود، تاب آوری و دشواریهای تنظیم هیجانی شده است. براساس یافتههای پژوهش حاضر انجام مداخلات بر اساس این رویکرد میتواند بر بهبود پذیرش بی قید و شرط خود تاب آوری و دشواریهای تنظیم هیجانی جانبازان موثر باشد.

Keywords:

تاب آوری , درمان گروهی مبتنی بر شفقت , دشواریهای تنظیم هیجانی , جانبازان