اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی براسترس ادراک شده و پیشگیری از بازگشت مجدد به اعتیاد در معتادان بهبودیافته در مراکز ترک اعتیاد شهر اندیمشک

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و پیشگیری از بازگشت مجدد به اعتیاد در معتادان بهبودیافته در مراکز ترک اعتیاد شهر اندیمشک بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از کلیه معتادان بهبود یافته در سال ۱۴۰۴ بود. براساس نمونه گیری در دسترس، ۳۰ نفر از آنها انتخاب و به صورت تصادفی ساده به دو گروه ۱۵ نفری آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) و بازگشت به مصرف مواد اگای و همکاران (۲۰۰۷) استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها شامل آمارهای توصیفی، میانگین و انحراف معیار و آمارهای استنباطی شامل تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری بود. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکوا) و چند متغیری (مانکوا)، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معناداری موجب کاهش استرس ادراک شده (p<۰.۰۰۱ و F=۹۰.۴۹۶) و پیشگیری از بازگشت مجدد به اعتیاد (p<۰.۰۰۱ و F=۷۵.۴۴۷) در معتادان بهبود یافته شد. یافته ها نشان داد آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس ادراک شده و پیشگیری از بازگشت مجدد به اعتیاد در معتادان بهبودیافته در مراکز ترک اعتیاد شهر اندیمشک موثر بوده است.

Keywords:

استرس ادراک شده , پیشگیری از بازگشت , ذهن آگاهی , معتادان بهبود یافته