بررسی تاثیر آموزش ترکیبی حسی حرکتی ادراکی بر خواندن دانش آموزان نارساخوان

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش ترکیبی حسی - حرکتی ادراکی بر خواندن دانش آموزان مبتلا به نارساخوانی در شهرستان زهک بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه سوم ابتدایی بود که ۸۰ نفر به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. پس از اجرای آزمون های تشخیصی هوش و کسلر اختلال، خواندن ای دی اچ دی و اختلال سلوک ۶۰ دانش آموز نارساخوان انتخاب و بر اساس مقیاس طبقه بندی بیکر در دو گروه زبان شناختی و ادراکی جایگزین شدند. هر گروه به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایشی به مدت ۲۰ جلسه تحت آموزش ترکیبی قرار گرفتند در حالی که گروه های کنترل مداخله ای دریافت نکردند. پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری پس از ۴ ماه اجرا شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته، اندازه گیری مکرر و آزمون t وابسته تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش ترکیبی مبتنی بر مدل تعادل خواندن بیکر به طور معناداری منجر به افزایش دقت و درک خواندن در دانش آموزان نارساخوان نوع زبان شناختی و افزایش درک و سرعت خواندن در نوع ادراکی شد. همچنین اثرات آموزش در آزمون پیگیری پایدار بود و به طور کلی این شیوه آموزشی در بهبود کارآمدی خواندن دانش آموزان نارساخوان موثر شناخته شد.

Keywords:

آموزش ترکیبی حسی- حرکتی ادراکی , نارساخوانی , مدل تعادل خواندن بیکر , کارآمدی خواندن , نارساخوانی زبان شناختی و ادراکی