اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تعارضات زناشویی، نگرشهای ناکارآمد و آمیختگی شناختی در زوجین متقاضیان طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تعارضات زناشویی نگرشهای ناکارآمد و آمیختگی شناختی متقاضیان طلاق انجام شد. روش کار روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تبریز در سال ۱۴۰۳ بودند که از بین آنها نمونه ای شامل ۶۰ نفر (۳۰ زن و ۳۰ مرد متقاضی طلاق) به روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل (در هر گروه ۱۵ زن و ۱۵ مرد) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مقیاس تعارض زناشویی کانزاس، مقیاس نگرش ناکارآمد و ایزمن و بک، پرسشنامه آمیختگی شناختی گیلاندرز و همکاران (۲۰۱۴) و برنامه زوج درمانی هیجان مدار سوزان جانسون (۲۰۱۰) بود. به منظور بررسی فرضیه ها از تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره با کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: مقایسه نمرات پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش نشان داد که میانگین نمرات تعارضات زناشویی، نگرش ناکارآمد و آمیختگی شناختی به صورت معناداری کاهش یافته است (۰.۰۵زوج درمانی هیجان مدار بر تعارضات زناشویی، نگرشهای ناکارآمد و آمیختگی شناختی متقاضیان طلاق اثر بخش است. بنابراین به زوج درمانگران و مشاوران خانواده توصیه می شود که از این درمان در بهبود رضایت زندگی زوجین استفاده کنند.

Keywords:

زوج درمانی هیجان , مدار , تعارضات زناشویی , نگرشهای ناکارآمد , آمیختگی شناختی , طلاق