بررسی عوامل موثر بر تداوم سکوت روانی در تیمهای درمانی: شواهدی از مراکز سلامت ایران

سکوت روانی به عنوان یک پدیده روانشناختی و رفتاری در محیطهای کاری توجه بسیاری از پژوهشگران مدیریت، روانشناسی سازمانی و علوم سلامت را به خود جلب کرده است. این مفهوم به وضعیتی اشاره دارد که افراد با وجود داشتن اطلاعات، نگرانی ها یا ایده های مفید از بیان آنها خودداری می کنند. سکوت روانی ممکن است ناشی از ترس از پیامدهای منفی، کمبود اعتماد به محیط، نگرانی از قضاوت دیگران یا تجربه های گذشته منفی باشد. این پدیده به ویژه در محیط های تیمی و حرفه ای که تصمیم گیری های حیاتی و پیچیده در آنها انجام می شود، اهمیت فراوانی دارد. در حوزه سلامت و درمان، تیم های چند تخصصی شامل پزشکان، پرستاران، داروسازان و دیگر متخصصان به طور مستمر نیازمند تبادل اطلاعات دقیق و شفاف هستند. هرگونه سکوت روانی در چنین تیم هایی می تواند پیامدهای جدی بر ایمنی بیماران، کیفیت مراقبت و کارایی تیم داشته باشد. بنابراین بررسی عوامل موثر بر تداوم سکوت روانی در تیم های درمانی اهمیت علمی و عملی بالایی دارد.

Keywords:

عوامل , سکوت روانی , تیم های درمانی