بررسی تاثیر یادگیری خودتنظیمی بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی ناحیه پنج شهر مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یادگیری خودتنظیمی بر تاب آوری تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی است. جامعه آماری را دانش آموزان پایه ششم ابتدایی ناحیه پنج شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳ به تعداد ۷۸۹۲ تشکیل دادند با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه تعداد ۳۶۶ نفر تعیین و با روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری پژوهش انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های یادگیری خودتنظیمی و تاب آوری تحصیلی بود. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی و با کمک نرم افزار Spss نسخه ۲۴ انجام گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که بین یادگیری خودتنظیمی و تاب آوری تحصیلی به میزان ۰/۵۶۹ رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و یادگیری خودتنظیمی قادر به پیش بینی تاب آوری تحصیلی دانش آموزان به میزان ۰/۴۸۶ میباشد. بر اساس ارائه نتایج یادگیری خودتنظیمی یکی از عواملی است که میتواند دانش آموزان را به دستیابی به پیشرفت تحصیلی مطلوب ترغیب کند. بنابراین وزارت آموزش و پرورش،مدیران مشاوران تحصیلی و معلمان میتوانند از این عامل آگاهی ایجاد کنند، و در نتیجه به تقویت تاب آوری دانش آموزان کمک نمایند.

Keywords:

یادگیری خودتنظیمی , تاب آوری تحصیلی , دانش آموزان پایه ششم