اثر بخشی مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر مهارتهای زندگی بر بهبود سبکهای فرزند پروری و کاهش تعارض والد-فرزند

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مداخله شناختی - رفتاری مبتنی بر مهارتهای زندگی بر بهبود سبکهای فرزندپروری و کاهش تعارض والد فرزند در میان مادران دارای فرزند دختر مقطع متوسطه اول شهر رشت بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود که از میان آنها ۴۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل هر کدام ۲۰ نفر جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش شناختی- رفتاری مبتنی بر مهارتهای زندگی قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سبکهای فرزند پروری با مریند (۱۹۷۱) و پرسشنامه تعارض والد فرزند فاین و همکاران (۱۹۸۳) استفاده شد. داده ها با بهره گیری از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) در نرم افزار SPSS تحلیل گردید. نتایج نشان داد مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر مهارتهای زندگی سبب افزایش معنادار سبک فرزندپروری اقتدار طلبانه و کاهش معنادار سبکهای استبدادی و سهل گیرانه در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. همچنین میزان تعارض والد فرزند در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است. بر اساس یافته ها میتوان نتیجه گرفت که آموزشهای شناختی رفتاری مبتنی بر مهارتهای زندگی با بهبود خودآگاهی، بازسازی،شناختی و ارتقای مهارتهای ارتباطی و هیجانی موجب اصلاح الگوهای فرزندپروری و کاهش تعارضات خانوادگی میشود لذا به کارگیری این رویکرد در برنامههای آموزش خانواده و مشاوره مدارس توصیه میگردد.

Keywords:

مداخله شناختی- رفتاری , مهارتهای زندگی , سبکهای فرزند پروری , تعارض والد-فرزند