بازاندیشی نقش فلسفه تعلیم و تربیت در پرورش سواد رسانه ای برای ارتقای سلامت روان نوجوانان در عصر دیجیتال

تحولات سریع فناوریهای دیجیتال و گسترش استفاده از رسانههای اجتماعی در میان نوجوانان چالشهای نوینی را در زمینه سلامت روان و تربیت اخلاقی آنان پدید آورده است. این پژوهش با هدف بررسی نقش سواد رسانه ای در ارتقای سلامت روان دانش آموزان در عصر دیجیتال و تبیین آن بر پایه فلسفه تعلیم و تربیت انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر رویکرد کتابخانه ای بود داده ها از طریق مطالعه و تحلیل محتوای نظام منظم منابع فارسی و انگلیسی مرتبط با موضوع گردآوری شدند. جامعه پژوهش شامل ۱۴ منبع معتبر از سالهای ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۴ بود که به صورت هدفمند انتخاب و مورد تحلیل مضمون و تطبیقی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش سواد رسانه ای، در صورت تکیه بر مبانی فلسفه تعلیم و تربیت، می تواند به طور موثری موجب کاهش اضطراب افسردگی و وابستگی روانی به فضای مجازی شده و در مقابل باعث افزایش تاب آوری، خودکنترلی و رضایت از زندگی دانش آموزان گردد. یافته ها همچنین بیانگر آن است که فلسفه تعلیم و تربیت با تاکید بر عقلانیت، اخلاق گرایی و خودآگاهی، نقش چارچوب نظری و جهت دهنده در آموزش رسانه ای ایفا میکند و آن را از سطح مهارت محوری صرف به سطح تربیت انسان مدار و روان سالم ارتقا میدهد بر اساس نتایج این پژوهش گنجاندن آموزش سواد رسانه ای مبتنی بر اصول فلسفه تربیت در برنامه های درسی مدارس میتواند رویکردی پیشگیرانه و موثر برای ارتقای سلامت روانی نسل دیجیتال باشد.

Keywords:

اخلاق , رسانه ای سلامت , روان سواد رسانه ای , عصر دیجیتال , فلسفه تعلیم و تربیت